Πλανώδιος ίσκιος

Με μια γουλιά μέθυσε και το φεγγάρι
Και ούτε μπρος πάει η ζωή, ούτε πίσω
Μια στάλα να μπορούσα να την μετακινήσω
Μένει εκεί. Δεν το κουνάει ρούπι
Πάει όπου πας, Σαν ίσκιος σου. Σαν ένας άλλος εσύ.
Με μια γουλιά μετράω τη ζωή
Πότε μου φτάνει, πότε μου περισσεύει

Πότε άλλαξε ο κόσμος. Πότε πρόλαβε.
Και πάλι η ζωή εκεί. Να μην μπορεί. Να μην θέλει να φύγει.
Να μπορούσα λίγο να της δώσω να πιει.
Να μεθύσει κ αυτή. Σαν το φεγγάρι.
Να πάμε μαζί να δούμε τον κόσμο.

Πού πήγε η ζωή. Μέχρι χθες ήταν εδώ και δεν έλεγε να φύγει
Δεν μπορούσε. Δεν ήθελε. Σήμερα όλα είναι αλλιώς.
Πήγε λέει να δει τα ξένα. Μονάχη.
Ζει ο άνθρωπος χωρίς ίσκιο?

Είναι δεν είναι μια βδομάδα που δεν λέει να γυρίσει.
Δεν λέει τίποτα. Περιμένει τον ίσκιο της.
Κι ας χάνει που και που τον προσανατολισμό.
Θα γυρίσει. Μαζί με τον ίσκιο.
Και θα μαστε τότε και οι τρεις εγώ.
Σε άλλη χώρα. Με άλλη ηχώ. Με όλα ξανά όπως πριν.

Ε.Α.Σ.

Φωτογραφία απο την ιστοσελίδα www.trekearth.com